Muzea w Madrycie - kulturalny przewodnik po stolicy Hiszpanii

Gdybyśmy mieli wybrać jedną kategorię największych atrakcji Madrytu, dla których warto odwiedzić to miasto, to bez wątpienia byłyby to muzea. Stolica Hiszpanii placówkami kulturalnymi stoi i niewiele miast może się pod tym względem z nią równać.

Najwspanialsze galerie sztuki, muzea historyczne, domy-muzea - każdy, bez względu na zainteresowania, znajdzie tu coś dla siebie.

Aby ułatwić Wam wybór miejsc do odwiedzenia, przygotowaliśmy przewodnik kulturalny po hiszpańskiej stolicy. Opisaliśmy w nim najciekawsze muzea w Madrycie wraz z ich krótką charakterystyką.

Muzeum Prado

Muzeum Prado to niemal synonim Madrytu. Początek kolekcji Prado dała pasja hiszpańskich monarchów, zwłaszcza dynastii Habsburgów i Burbonów, którzy przez stulecia aktywnie zamawiali i nabywali dzieła sztuki. Główną część zbiorów stanowią dzieła mistrzów hiszpańskich, włoskich, flamandzkich oraz holenderskich, obejmujące okres od XII do początku XX wieku.

Odwiedzający mogą spodziewać się spotkania z arcydziełami (czasem licznymi!) takich artystów jak Velázquez, Goya, El Greco, Rubens, Anton van Dyck, Bosch, Rembrandt czy Tycjan. Musimy przyznać, że pod koniec wizyty nawet najwięksi miłośnicy Starych Mistrzów mogą czuć się przytłoczeni ilością dzieł sztuki!

Co nie powinno zaskakiwać, w Prado nadreprezentowani są artyści, którzy byli najbardziej cenieni przez hiszpańskich monarchów i przebywali na ich dworze - przykładem jest Rubens, ulubieniec króla Filipa IV, którego kolekcja obrazów należy do najbogatszych w Europie. W Prado zawodu nie doznają również miłośnicy Tycjana (jak i szkoły weneckiej - zobaczycie także dzieła Tintoretta i Paolo Veronese).

Do najbardziej znanych dzieł należą:

• Portret Karola V – Tycjan,
• Panny dworskie – Diego Velázquez,
• Trzy Gracje – Piotr Rubens,
• Ogród rozkoszy ziemskich – Hieronim Bosch,
• "3 maja 1808" – Francisco Goya,
• Saturn pożerający własne dzieci – Francisco Goya,
• Dawid z głową Goliata – Caravaggio,
• Autoportret – Albrecht Dürer.
• a to tylko mały wycinek kolekcji!

Muzeum Thyssen-Bornemisza

Druga z placówek słynnego "Trójkąta Sztuki" również położona jest przy Paseo del Prado i leży dosłownie 5 minut spacerem od Muzeum Prado. Jej początek dali bogaci kolekcjonerzy sztuki: baron Heinrich Thyssen-Bornemisza oraz jego syn Hans Heinrich. Ten drugi najpierw zgodził się na otworzenie w 1992 roku w Madrycie galerii sztuki prezentującej swoje zbiory, a rok później sprzedał państwu hiszpańskiemu 775 prac.

Wyróżnikiem Muzeum Thyssen-Bornemisza jest bogactwo i różnorodność kolekcji, która obejmuje blisko osiem stuleci historii sztuki europejskiej i światowej. Zaczynając od wczesnych dzieł średniowiecznych, przez renesans i barok, aż po impresjonizm, ekspresjonizm i sztukę współczesną.

Kolekcja rozciąga się na trzech poziomach, a wielu odwiedzających najbardziej ceni sobie wystawę sztuki nowoczesnej z dziełami datowanymi od XIX wieku do lat 80. poprzedniego stulecia. Strzałem w dziesiątkę było przygotowanie krótkich opisów, napisanych zrozumiałym językiem, które opisują nurty wystawiane w konkretnych salach. W tej części muzeum zobaczymy między innymi Van Gogha ("Widok na Vessenots nieopodal Auvers"), Picassa ("Harlekin z lustrem"), Dalego ("Sen spowodowany lotem pszczoły") oraz fotorealistyczne dzieła Richarda Estesa oraz Bertranda Meniela.

Muzeum posiada również bogatą kolekcję Starych Mistrzów, w tym Caravaggia ("Św. Katarzyna Aleksandryjska"), Rembrandta (jeden z autoportretów), Tycjana ("Św. Hieronim"), Hans Holbein Młodszy ("Portret Henryka VIII") czy Vittore Carpaccio ("Młody rycerz"). Na ekspozycji znajduje się też rzeźba Berniniego św. Sebastian.

Na parterze wystawiane są dzieła wypożyczone przez Carmen Thyssen. Tutaj również w oczy rzuca się różnorodność - na odwiedzających czekają prace od Jana Brueghela Starszego i Rubensa, przez Moneta i van Gogha, po Richarda Estesa.

Dla niektórych wizyta w Muzeum Thyssen-Bornemisza, z racji tej różnorodności, może być przyjemniejsza niż w Prado, choć oczywiście ta druga placówka posiada znacznie więcej monumentalnych i znanych dzieł.

Muzeum Reina Sofia (Muzeum Narodowe Centrum Sztuki Królowej Zofii)

Trzecia z placówek madryckiego "Trójkąta Sztuki" skupia się na sztuce współczesnej, od końca XIX do czasów bieżących. Jej siedziba mieści się w dawnym szpitalu, który rozbudowano zgodnie z wizją Jeana Nouvela.

Prawdopodobnie większość miłośników malarstwa odwiedza muzeum dla monumentalnego malowidła antywojennego Pabla Picassa o tytule "Guernica", które stało się globalnym symbolem protestu przeciwko okrucieństwom konfliktów zbrojnych. W sali, której "Guernica" jest prezentowana, wywieszono też szkice przygotowawcze artysty. Po ukończeniu dzieła Picasso namalował kilka obrazów z motywem traumy wojennej - w Reina Sofia zobaczymy poruszającą "lamentującą kobietę" oraz "matkę ze zmarłym dzieckiem".

Oprócz Picassa, muzeum prezentuje dzieła innych legendarnych artystów. Najpopularniejszym jest Salvador Dalí - w Reina Sofia wystawiany jest jego ekscentryczny "Wielki masturbator", choć nie tylko - na nas spore wrażenie zrobiła "Dziewczyna w oknie". Podczas wizyty zobaczymy też prace takich sław jak René Magritte, Joan Miró, Juan Gris czy Francis Bacon. Przyznamy się Wam jednak, że sami liczyliśmy na bogatszą ekspozycję i pierwsza wizyta była dla nas lekkim zawodem.

Kolejne wystawy to instalacje i dzieła typowe dla sztuki współczesnej. Kilka rzeźb zobaczymy dodatkowo na wewnętrznym dziedzińcu. Na wielu większe wrażenie niż kolekcja stała mogą zrobić wystawy czasowe.

Galeria kolekcji królewskich (Galería de las Colecciones Reales)

To otworzone w 2023 roku muzeum było najważniejszym hiszpańskim projektem kulturalnym od kilku dekad. Naprzeciwko Pałacu Królewskiego, obok katedry, powstał nowoczesny pawilon, w którym możemy podziwiać dzieła sztuki zgromadzone przez hiszpańskich monarchów od średniowiecza do czasów współczesnych.

Musimy przyznać, że zarówno kolekcja, jak i organizacja muzeum, zrobiły na nas olbrzymie wrażenie! Na pewno spory wpływ miał na to fakt, że lubimy różnorodność, a tutaj po prostu nie sposób się nudzić.

Ekspozycja prowadzi odwiedzających chronologicznie - na pierwszym poziomie zaprezentowano wystawę poświęconą królom Katolickim, Izabeli i Ferdynandowi, oraz ich następcom z dynastii Trastámara, a także władcom wywodzącym się z Habsburgów. W tej części przez szybę zobaczymy wykopaliska - w tym pozostałości twierdzy z czasów arabskich. Drugie piętro skupia się na władcach pochodzących od Burbonów.

W muzeum zaprezentowano rozległy zakres eksponatów. Są to m.in.:

• Obrazy (m.in. Caravaggio - "Salome z głową św. Jana Chrzciciela", Diego Velázquez - "Biały Koń", El Greco - "Adoracja Imienia Jezus, Alegoria Świętej Ligi", Goya - portrety, Tycjan - "Ukrzyżowanie").
• Rzeźby, w tym fontanna z pałacowych ogrodów.
• Gobeliny - niektóre z nich projektował Rubens (wyglądają one niczym obrazu), na nas jednak największe wrażenie zrobił gobelin przedstawiający przybycie Karola V do Barcelony (cykl "Podbój Tunisu") oraz gobeliny zamówione przez Izabelę Katolicką - wszystkie wykonane w Belgii.
• Powozy, w tym majestatyczny XIX-wieczny powóz królewski.
• Instrumenty muzyczne.
• Sztuka użytkowa, w tym lampy, meble i zastawa.
• Zbroje i broń.
• Manuskrypty.

Do tego liczne tablice informacyjne o władcach i najważniejszych wydarzeniach lub prezentujące kontekst historyczny, które nie powinny znużyć nawet osób, które znają historię naszego kontynentu dość dobrze. Dowiemy się na przykład jak wyglądała sytuacja monarchii w czasach napoleońskich oraz czemu powstał El Escorial. Dodatkiem jest krótki film o historii pałacu.

Narodowe Muzeum Archeologiczne (Museo Arqueologico Nacional)

Odwiedzając po raz pierwszy to najważniejsze w Hiszpanii muzeum archeologiczne nie do końca wiedzieliśmy czego się spodziewać. Naszym głównym celem była słynna Dama z Elche - iberyjska rzeźba wykonana z wapienia około 400-300 roku p.n.e., przedstawiająca portret kobiety z naszyjnikiem i unikatowym przybraniem głowy. Różnorodność oraz rozmiar kolekcji zdecydowanie przeszły jednak nasze oczekiwania i możemy bez przesady stwierdzić, że Madryt posiada jedno z najciekawszych muzeów archeologicznych w Europie (a mieliśmy okazję odwiedzić wszystkie najważniejsze).

Kolekcja wystawiana jest w sumie na 3 piętrach, w dwóch rozległych skrzydłach. Dodatkowo, kolekcja monet wraz z wystawą poświęconą środkom płatności znalazły się na półpiętrze. W sumie do zwiedzenia jest aż 40 sal, w tym dwa rozległe wewnętrzne dziedzińce.

Przez większość czasu narracja prowadzi nas chronologicznie po historii Półwyspu Iberyjskiego. Zaczynamy od czasów prehistorycznych. Następnie czeka na nas największa z wystaw - poświęcona czasom iberyjskim. Dalej mamy okres rzymski, późną starożytność i czasy Wizygotów, następnie arabskie Al-Andalus, średniowieczne hiszpańskie królestwa z dużym naciskiem na czasy Królów Katolickich, Ferdynanda i Izabeli, a na koniec czasy nowożytne. Ostatnie ekspozycje poświęcone są starożytnej Grecji, Egiptowi i Nubii, a także Bliskiego Wschodowi.

Wśród eksponatów czeka na nas sporo unikatów lub niezwykle wartościowych obiektów. Są to między innymi:

• Moneta wybita przez Brutusa z motywem Id Marcowych.
• Rekonstrukcja iberyjskiego grobowca Pozo Moro z końca IV wieku p.n.e.
• Korona wotywna króla Wizygotów Recceswinta (jej kształt był wielokrotnie odtwarzany w czasach nowożytnych, np. przy dekoracji lamp).
• Liczne znaleziska grobowe z czasów fenickich i iberyjskich, będące świadectwem kunsztu dawnego złotnictwa - na nas największe wrażenie wywarły złote diademy.
• Tablice z brązu w wygrawerowanymi prawami.
• Wystawa poświęcona znaleziskom grobowym z Bazy.
• Rozległa kolekcja rzymskiej rzeźby, w skład której wchodzi najsłynniejsze przedstawienie Liwii, ukochanej Oktawiana Augusta. Nie zabrakło też oczywiście mozaik.
• Romański krzyż Ferdynanda i Sanchy z XI wieku wykonany z kości słoniowej.
• Sklepienia sufitowe wykonane w stylu mudejar, zabrane z pałaców.
• Romańskie fragmenty budowli.
• Instrumenty i przyrządy wykorzystywane w okresie odrodzenia, a także maszyna licząca z XVI wieku.
• Egipskie mumie i greckie wazy.
• I wiele, wiele więcej!

Muzeum zostało zorganizowane w nowoczesny i wygodny do zwiedzania sposób. Opisy w języku angielskim w sposób interesujący wprowadzają do różnych etapów historii, zwyczajów czy ciekawostek. Nam bardzo do gustu przypadła ekspozycja rzymska, którą podzielono tematycznie (na dom, łaźnie, amfiteatr, miasta czy nekropolie itp).

Muzeum Lázaro Galdiano

Museo Lázaro Galdiano reprezentuje jeden z naszych ulubionych typów muzeów. Na sporej powierzchni wystawiane są tu najróżniejsze zbiory: od malarstwa, przez rzeźbę, ceramikę i wyroby z kości słoniowej, po przedmioty codziennego użytku, monety i broń. W skarbcu zobaczymy cenne relikwiarze, przykłady kunsztu złotniczego oraz miecz z XV wieku. Żeby tego było mało, wszystko to podziwiamy w pięknie zdobionych salach z żywiołowymi freskami na suficie oraz misternie udekorowanymi meblami. Zwyczajnie nie sposób się tu znużyć, bowiem na każdym kolejnym piętrze czekać na nas będzie coś całkowicie innego.

Największym zaskoczeniem jest fakt, że cała kolekcja wielu tysięcy prezentowanych eksponatów została zgromadzona przez jednego człowieka - José Lázaro Galdiano. Galdiano swoją karierę rozpoczął jako dziennikarz, by po jakimś czasie założyć i zostać wydawcą magazynu La España Moderna. Sukces finansowy pozwolił mu na oddanie się pasji, jaką było kolekcjonerstwo sztuki i antyków. Wszystkie swoje zbiory przekazał państwu hiszpańskiemu, dzięki czemu możemy je dziś podziwiać w kilkudziesięciu salach jego dawnej rezydencji Parque Florido. Był też bibliofilem i zgromadził wiele cennych manuskryptów, które są jednak dostępne tylko do wglądu w bibliotece.

Kolekcja obejmuje obrazy istotne dla historii malarstwa hiszpańskiego, w tym dzieła Francisca Goi (m.in. "Sabat czarownik", "Magdalena" czy "Czarownice") czy El Greco (m.in. "Wizja św. Franciszka"), a także obrazy znanych europejskich mistrzów pędzla. Dla nas sporym zaskoczeniem były trzy dzieła Hieronima Boscha (w tym "Medytujący Jan Chrzciciel" oraz "Widzenie Tundala" w charakterystycznym dla tego artysty stylu), obrazy Davida Teniersa, a także pięknie zdobiona sala balowa. Wprawdzie przeważają motywy religijne i portrety, ale są od tego pojedyncze wyjątki.

Zbiory uzupełniają rzeźby i obiekty sztuki datowane od IV wieku p.n.e. aż do pierwszej połowy XX wieku. W sumie do zwiedzenia są cztery piętra wypełnione po brzegi sztuką.

Muzeum Realu Madryt

Opisując muzea w Madrycie trudno pominąć jedno z najchętniej odwiedzanych - muzeum Realu Madryt, znajdujące się na trasie zwiedzania stadionu Santiago Bernabeu. Wraz z przebudową stadionu w latach 2019-2024 także klubowe muzeum otrzymało nową odsłonę - bardziej nowoczesną, choć naszym zdaniem nieco mniej wciągającą niż wcześniej. Wciąż jednak jest to świetna propozycja dla wszystkich miłośników futbolu.

Atrakcje w muzeum Realu Madryt.

• Zabytkowe puchary (i to nie tylko za zwycięstwo w La Liga czy Lidze Mistrzów, lecz również trofea pamiątkowe za zwycięstwa w nieoczywistych rozgrywkach).
• Historyczny sprzęt (np. piłki z 50-tych i koszulki) i pamiątki świadczące o długiej oraz pełnej sukcesów historii klubu.
• Ciekawym dodatkiem jest interaktywny tunel, gdzie zawodnicy Realu nas do siebie przywołują.
• Sporo miejsca poświęcono innym sekcjom klubu, jak koszykówka, a także działaniom społecznym fundacji Realu, wychowywaniu młodzieży oraz centrum treningowemu.
• Nieliczne ekrany multimedialne.
• Na ostatnim etapie, umieszczonym jakby na zewnątrz, zobaczycie zabytkowy samochód i wystawę o działaczach zasłużonych dla klubu.

Oprócz tego na odwiedzających czekają również atrakcje samego stadionu, jak możliwość wejścia na trybuny i obejrzenia wnętrza obiektu w całej okazałości.

Muzeum Cerralbo - unikatowy dom-muzeum

Ten położony kilka kroków od Pałacu Królewskiego dom-muzeum jest jedną z największych atrakcji Madrytu. Właścicielem rezydencji był Enrique de Aguilera y Gamboa, markiz Cerralbo i polityk, który zapisał się na stałe w historii hiszpańskiej archeologii iberyjskiej (choć sam był jedynie archeologiem-amatorem). Zasłynął z wprowadzania dokumentacji wykopaliskowej w formie rysunków i opisów oraz z systematycznego katalogowania znalezisk – i wszystko to w czasach, gdy wielu traktowało wykopaliska jak "polowanie na skarby".

W testamencie markiz Cerralbo przekazał państwu swoją rezydencję z czerwonej cegły, wewnątrz której urządzono muzeum, a także kolekcję artefaktów archeologicznych, z których większość trafiła do Narodowego Muzeum Archeologicznego. Co warte odnotowania - jest to jedyny możliwy do zwiedzenia XIX-wieczny pałac w Madrycie (wzniesiono go pod koniec stulecia), którego wnętrza zachowały oryginalny wystrój oraz ducha epoki.

Zwiedzając Muzeum Cerralbo podziwiamy zarówno wspaniałe sale pełne dekoracji i zabytkowych mebli, jak i eksponaty oraz dzieła sztuki. Podczas wizyty zobaczymy między innymi zbrojownię, piękną salę balową, salę bankietową z drewnianym kominkiem, niezwykle urokliwą, choć stosunkowo niewielką bibliotekę z 9000 książkami, a także prywatne pokoje, łazienkę, salę bilardową oraz ogród.

Nie zabrakło też skrzydła z galerią sztuki, gdzie sprawne oko wypatrzy dzieła El Greco (przedstawienie św. Franciszka w ekstazie), Tintoretto (portret 83. doży Genui, Agostino Dorii) czy Paolo Veronese. Do ciekawszych eksponatów należą również porcelanowe wazy z Miśni i zbroja samuraja.

Muzeum Morskie (Museo Naval)

Muzeum, które skupia się na morskiej historii Hiszpanii - od średniowiecznych początków hiszpańskiej armady i epoki wielki odkryć aż do XX wieku - to prawdziwa perełka dla miłośników tej tematyki. Placówka mieści się na pierwszym piętrze głównej siedziby hiszpańskiej marynarki wojennej i co zaskakujące, można ją odwiedzić bezpłatnie. Pomysłodawcą muzeum był Antonio de Valdés y Fernández Bazán, sekretarz do spraw morskich króla Karola IV, który zapragnął uporządkować dla przyszłych pokoleń marynarzy i dowódców wiedzę o bogatej przeszłości. Inauguracja muzeum nastąpiła w 1843 roku i od tego czasu jego kolekcja znacznie się rozrosła.

Gdy pierwszy raz odwiedziliśmy to muzeum lata temu naszym głównym celem było zobaczenie pierwszej znanej mapy Ameryki. Gdy zwiedziliśmy pierwsze skrzydło, gdzie się ona znajdowała, mylnie stwierdziliśmy, że to pewnie koniec wystawy. Jakie było nasze zdziwienie, gdy okazało się, że to dopiero początek, a kolekcja rozciąga się na kolejnych kilkunastu salach! W sumie spędziliśmy na miejscu ponad dwie godziny i jeszcze kilkukrotnie tam wpadaliśmy podczas odwiedzin Madrytu.

Największe atrakcje muzeum:

• Najstarsza znana mapa Ameryki. Jej autorem był Juan de la Cosa, podróżnik, który najbardziej znany jest jako ten, który wypożyczył Krzysztofowi Kolumbowi swój statek, znany dziś jako "Santa Maria".
• Modele statków - kolekcja jest imponująca, od średniowiecznych jednostek (oczywiście nie zabrakło statku Santa Maria) po olbrzymie liniowce. Zwiedziliśmy wiele muzeów morskich i niewiele placówek może się równać w tym względzie z Museo Naval.
• Piękna sala z świetlikiem witrażowym, gdzie wystawiane są największe modele, makiety i rzeźby.
• Makiety najważniejszych hiszpańskich fortów i obiektów związanych z marynarką.
• Obrazy o tematyce morskiej i z motywami morskimi - jedna z najbardziej imponujących prac przedstawia Krzysztofa Kolumba. Są też obrazy statków i pejzaże nawiązujące do epoki odkryć. Na nas olbrzymie wrażenie zrobiły malowidła uwieczniające bitwy morskie.
• Dwa pięknie odwzorowane pomieszczenia z meblami.
• I wiele innych eksponatów, jak przyrządy wykorzystywane do nawigacji, armaty, globusy, broń czy zbroje. Do unikatów należy miecz księcia Juana de Austria, zwycięskiego dowódcy bitwy pod Lepanto. Warta uwagi jest również kolekcja przyrządów nawigacyjnych - twórca muzeum chciał, by przyszli adepci mogli się z nich uczyć.

Czego nam nieco zabrakło? Większej kolekcji galionów, czyli rzeźb dziobowych. W muzeum jest kilka świetnych egzemplarzy, ale po wizycie w muzeum marynarki we włoskiej La Spezia nasze oczekiwania są mocno rozbudzone.

Muzeum Historii Madrytu

Ta mniej znana, założona w dawnym hospicjum San Fernando placówka skupia się na kompleksowym zaprezentowaniu dziejów stolicy Hiszpanii. Jeszcze zanim wkroczymy do środka tego barokowego gmachu z XVII wieku, będziemy mogli obejrzeć wspaniały barokowy portal, jeden z ciekawszych architektonicznych obiektów tego typu w Madrycie.

Kolekcja rozciąga się na trzech poziomach i prowadzi widza chronologiczne. Dodatkowo dostępne są podziemia z wystawą kartograficzną, ale mimo dwukrotnych odwiedzin na przestrzeni kilku lat nie udało nam się ich odwiedzić.

Osobiście musimy przyznać, że mamy mieszane uczucia odnośnie tego muzeum. Z jednej strony obrazy przedstawiające dawny Madryt, dzięki którym zobaczymy jak wyglądało dawniej miasto, są czymś, dla czego warto tu wpaść. Podobnie jak liczne tablice opisujące dzieje stolicy Hiszpanii, wyroby z królewskiej manufaktury czy pojedyncze makiety.

Z drugiej jednak strony, zabrakło nam nieco multimediów oraz bardziej różnorodnych eksponatów. Są pojedyncze ubrania, meble, obiekty codziennego użytku, a nawet powóz, ale różnorodność mogła być większa. Na nasz osąd na pewno spory wpływ ma fakt, że przed drugimi odwiedzinami w muzeum mieliśmy okazję zwiedzić nowe muzeum historii Wiednia, więc porównanie wyszło na niekorzyść hiszpańskiego odpowiednika.

Muzeum św. Izydora

Museo de San Isidro to kolejna placówka poświęcona historii miasta. Jest ono mniejsze niż Muzeum Historii Madrytu i skupia się na innych okresach. Kolekcja wystawiana jest w dawnym pałacu hrabiów Paredes, który lepiej znany jest jako "Dom św. Izydora", ponieważ według tradycji patron Madrytu żył w istniejącym tu dawniej domu.

Obecny budynek zachował sporo pozostałości po wcześniejszych zabudowaniach - są to przede wszystkim renesansowy dziedziniec z XVI wieku czy kaplica z XVII weku, którą w 1789 roku freskami z motywami z życia św. Izydora udekorował Zacarías González Velázquez. Wielu wiernych przybywa do muzeum w celu zobaczenia głębokiej, średniowiecznej studni, która według tradycji była świadkiem cudu. Syn Izydora miał do niej wpaść, a woda - po modlitwach - podniosła się na tyle, by można było go wyciągnąć. Dziś znajduje się ona w krytym pomieszczeniu na trasie zwiedzania.

Wystawa muzealna składa się z trzech ekspozycji:

• Od czasów prehistorycznych do nadejścia Wizygotów - zaprezentowano tu pozostałości mamutów i obiektów należących do prehistorycznych społeczeństw, znaleziska z czasów rzymskich (np. mozaika) oraz z wczesnego średniowiecza.
• Mayrit - czyli od czasów arabskich, przez późniejsze włączanie Madrytu do Kastylii, po przeniesienie do miasta dworu przez króla Filipa II. Nas na dłużej wciągnęły makiety prezentujące rozwój miasta i jego murów obronnych od IX wieku do 1656 roku.
• Święty Izydor Oracz - przybliżenie postaci patrona stolicy Hiszpanii i jego małżonki Marii, również świętej.

Eksponatów nie jest może specjalnie dużo, ale muzeum może przypaść do gustu zapalonym miłośnikom historii odwiedzanych miast. Dodatkową atrakcją jest ogród archeobotaniczny, gdzie zasadzono roślinność występującą w średniowiecznym Madrycie.

Muzeum Romantyzmu (Museo del Romanticismo)

Do mniej znanych madryckich placówek kulturalnych zalicza się Muzeum Romantyzmu. Ekspozycja prezentowana jest w neoklasycznym pałacu markiza de Matallana, którego wnętrza przenoszą nas w czasy romantyzmu i pozwalają poczuć atmosferę życia madryckich wyższych sfer tamtej epoki.

Przemierzając kolejne pomieszczenia, będziemy mogli podziwiać obrazy, stylowe meble oraz efektowne przykłady dekoracyjnej sztuki użytkowej. Zgodnie z duchem epoki, na obrazach podziwiać można portrety, ważne wydarzenia historyczne, scenki z życia codziennego oraz pejzaże przedstawiające zarówno dalekie prowincje, jak i tętniące życiem miasta

Na nas spore wrażenie zrobiła kolekcja wachlarzy. Interesujące były też same pomieszczenia, wśród których znajduje się jadalnia z bogatą kolekcją naczyń, oratorium oraz pokój z zabawkami dla dzieci.

Muzeum Katedralne

Musimy przyznać, że w przypadku muzeum katedralnego mamy mieszane uczucia. Wprawdzie zajmuje ono dwa długie hole wypełnione eksponatami oraz materiałami informacyjnymi, ale z powodu krótkiej historii diecezji madryckiej większość obiektów pochodzi z XIX, maksymalnie z XVIII wieku. Są to głównie stroje oraz naczynia liturgiczne, a także portrety i dokumenty.

Do największych skarbów zaliczają się zabytkowa monstrancja z końca XVII wieku oraz średniowieczny kodeks św. Izydora z zapisanymi cudami z nim związanymi. Ciekawym artefaktem jest fragment z wcześniejszej świątyni, która powstała po przekształceniu dawnego meczetu. Miłośników sztuki współczesnej zainteresują modernistyczne mozaiki w zakrystii.

Muzeum skupia się na kilku tematach - przede wszystkim na historii katedry i diecezji, lecz również na postaciach dwóch świętych patronów miasta: św. Izydorze oraz Matce Bożej od Almudeny.