Drezno: atrakcje, zabytki, ciekawe miejsca. Zwiedzanie stolicy Saksonii

Leżące blisko granicy z Polską Drezno przyciąga do siebie turystów wspaniałymi zabytkami, świetnymi zbiorami sztuki, interesującą historią i... imprezami w dzielnicy Neustadt. Warto chociaż na jeden dzień wybrać się do stolicy Saksonii i poznać atrakcje Drezna, miasta, w którym rezydowali polscy królowie i przebywali nasi najwybitniejsi twórcy udający się na emigrację.

Jak zwiedzać Drezno?

Większość najważniejszych atrakcji Drezna skupiona jest na stosunkowo niewielkim obszarze Wewnętrznego Starego Miasta. Dzielnica ta, w granicach której znajdują się najsłynniejsze zabytki Drezna, została zniszczona podczas nalotów dywanowych, następnie odbudowana, a dziś ściąga rzesze turystów przemierzających ją pieszo. W pozostałej część Starego Miasta nie zachowało się już tak wiele zabytków. Warto odwiedzić tam przede wszystkim tzw. Wielki Ogród czyli Großer Garten.

Zewnętrzne i Wewnętrzne Nowe Miasto (Neustadt), do których dotrzemy pieszo w mniej niż 30 minut pieszo, to istny miks tradycji i nowoczesności. Jego południowa część to przede wszystkim piękne stare kamienice i pałace. Wyróżnia się np. Pałac Japoński (Japanisches Palais), w którym dziś działa Muzeum Etnograficzne. Budowla została w XVIII wieku przearanżowana przez Augusta II w stylu wschodnim. Król chciał stworzyć tu rezydencję z porcelany jednak wobec ograniczeń architektonicznych musiał zadowolić się nieco bardziej przyziemnymi rozwiązaniami. Później umieszczono tam zbiory Wettynów pochodzące z różnych kontynentów, które dały początek dzisiejszej kolekcji.

Część atrakcji odnajdziemy również w dalszych dzielnicach i na obrzeżach Drezna. Jednym z przykładów miejsca wartego odwiedzenia jest kompleks pałacowo-ogrodowy Pillnitz.

Ile czasu poświęcić na zwiedzanie Drezna?

Nie da się ukryć - Drezno można zwiedzić szybko, i to nawet w jeden dzień, albo dokładnie. Jeśli chcemy zobaczyć wszystkie większe muzea, przejść się po starówce i wybrać do dzielnicy Neustadt to weekendowy wypad zdecydowanie nie wystarczy i warto zaplanować na wizytę trzy dni.

Co warto zobaczyć w Dreźnie? Największe atrakcje oraz zabytki

Tarasy Brühla - spacer po malowniczej promenadzie

W bezpośrednim sąsiedztwie Łaby będziemy mogli spacerować po malowniczej promenadzie zwanej Tarasami Brühla. Niegdyś w tym miejscu wznosił się pałac wszechwładnego ministra Augusta III - Henryka Brühla. Człowiek ten, znany z licznych malwersacji finansowych i znienawidzony przez polską szlachtę, zarządzał saskim skarbcem, a teren na którym wyznaczono tarasy otrzymał w nagrodę za wprowadzenie podatku od przyrostu majątku.

W stronę tarasów skierowane są fasady wspaniałych gmachów Starego Miasta, w tym Albertinum.

Albertinum - Van Gogh i niemieccy romantycy w dawnej zbrojowni

Na wschodnim krańcu Tarasów Brühla, w dużym, neoklasycznym budynku dawnej zbrojowni mieści się Albertinum (Tzschirnerpl. 2) czyli świetna kolekcja malarstwa od XIX do XX wieku nazwana Galerią Nowych Mistrzów. Zobaczymy tu płótna niemieckich romantyków (w tym całą salę słynnego Caspara Davida Friedricha), monumentalny tryptyk "Wojna" Ottona Dixa, "Martwą naturę z pigwami" Van Gogha czy obrazy Oskara Kokoschki.

Oprócz obrazów w muzeum czekają na nas wspaniałe rzeźby - zarówno dzieła starożytne, jak i wykonane przez reprezentantów sztuki nowożytnej (m.in. Rodina i Degasa).

Katedra św. Trójcy w Dreźnie

Tarasy kończą się w okolicach katedry św. Trójcy (Kathedrale Ss. Trinitatis, Schloßstraße 24). Nazywana też kościołem dworskim, budowla została wzniesiona przez Augusta III Sasa. Co ciekawe, barokowy kościół zaprojektowano tak, aby w środku mogły przemieszczać się procesje - prawo Saksonii zabraniało bowiem katolikom kultu publicznego.

Sam wystrój może wydawać się nieco ubogi, należy jednak pamiętać, że świątynia bardzo poważnie ucierpiała podczas nalotów na Drezno. Zniszczenia próbowano uzupełnić dziełami sztuki współczesnej, ale efekt nie wszystkim przypadł do gustu (sporo emocji budzi rzeźba "Pieta" umieszczona w jednej z kaplic - dziwaczna postać trzyma na rękach ruiny miasta zamiast ciała Jezusa).

Zwiedzając katedrę nie zapomnijmy podnieść głowy i obejrzeć Organów Silbermanna, stworzonych przez jednego z najświetniejszych organmistrzów niemieckich, które przetrwały do naszych czasów w praktycznie niezmienionej formie. Wszystko to za sprawą niezwykłego zbiegu okoliczności. W roku 1944 stwierdzono, że organy powinny przejść remont w związku z tym przewieziono je do klasztoru St. Marienstern. Podczas bombardowań Drezna zabytek nadal znajdował się w naprawie, w związku z czym ocalał!

Opera w Dreźnie i kwadryga zaprzężona w pantery

Za katedrą widać duży plac Teatralny (Theaterplatz), którego przeciwległą pierzeję zamyka gmach Opery (Semperoper Dresden) - wybudowany przez Gottfrieda Sempera może się poszczycić organizacją premier "Rienzi" Wagnera, "Egipskiej Heleny" Straussa czy "Małego elfa Chrystusa" Hansa Pfitznera.

Pałac Zwinger - Galeria Starych Mistrzów ze słynnymi aniołkami Rafaela oraz inne wystawy

Najważniejszym budynkiem na placu Teatralnym jest jednak pałac Zwinger wzniesiony z polecenia Augusta II. Władca ten po wizycie we Francji postanowił zbudować swój własny Wersal. Król myślał o objęciu tronu cesarskiego w Niemczech, zapragnął więc posiadać godną siebie siedzibę. Nieukończony i uszkodzony podczas wojen budynek przez wiele lat pozostawał opuszczony. Dopiero w XIX wieku przeniesiono tu część dzieł sztuki.

Dziś pałac pełni funkcję muzeum - w środku znalazło się miejsce dla kilku ciekawych placówek, z których warto zobaczyć przede wszystkim Galerię Starych Mistrzów (Gemäldegalerie Alte Meister). W tym muzeum, utrzymanym w nieco starym stylu, zobaczymy przede wszystkim "Madonnę sykstyńską" Rafaela Santi ze słynnymi aniołkami, "Ledę z łabędziem" Rubensa oraz dzieła Cranachów, Canaletta czy Ribery.

Poza galerią na zwiedzających Pałac Zwinger czekaja również:

• Kolekcja Porcelany (Porzellansammlung) - Wynalezienie w Miśni metody produkcji porcelany sprawiło, że skarbiec władców Saksonii otrzymał spory zastrzyk złota. August II założył w Dreźnie specjalną kolekcję, do której trafiały ciekawe wyroby z jego własnych manufaktur, ale też eksponaty z całego świata. Dzięki temu można tu dziś zobaczyć unikatowe wyroby z Chin lub z Japonii. Większość zabytków szczęśliwie przetrwała naloty na miasto.
• Salon Matematyczno-Fizyczny (Mathematisch-Physikalischer Salon) - Również dzięki inicjatywie Augusta II Sasa rozpoczęto gromadzenie przedmiotów służących do pomiarów i badań naukowych. Swoje miejsce znalazły tu kunsztownie wykonane zegary, globusy czy astrolabia. Nowa wystawa prezentuje zwiedzającym około tysiąca obiektów, z których najstarsze pochodzą jeszcze z XVI wieku.

Frauenkirche (Neumarkt) - jedna z najciekawszych świątyń w Dreźnie oraz punkt widokowy

Ciekawą historię posiada protestancki Kościół Maryi Panny (Frauenkirche) wzniesiony za panowania Augusta II Mocnego (po rozbiórce starszej świątyni). Podczas nalotów na Drezno kościół został zupełnie zniszczony. Władze NRD nie zdecydowały się na jego odbudowę - ruina w środku miasta miała pozostać pomnikiem "okrucieństwa wojny". Jednak w roku 1994 podjęto wysiłek rekonstrukcji kościoła. Cały projekt wzbudził wiele kontrowersji zwłaszcza wśród historyków sztuki, którzy podkreślali, że ze względu na stopień zniszczeń Frauenkirche będzie już zupełnie nową budowlą. Mimo, to w 2005 roku poświęcono świątynię.

Dziś można ją zwiedzać, a za dobrowolną ofiarę w określonych godzinach możemy wysłuchać koncertu organowego. Przed kościołem zobaczymy zabytkowy posąg Marcina Lutra (reformator odwiedził Drezno jeszcze jako katolicki zakonnik) - rzeźba odlana w 1885 roku przetrwała naloty jedynie z niewielkimi uszkodzeniami.

Koncertów organowych wysłuchać można również w kościele św. Krzyża (Kreuzkirche, An der Kreuzkirche 6). Tutaj jednak należy zakupić bilet (cena waha sie najczęściej od 10 do ok. 50 Euro - więcej informacji znajdziecie tu.

Orszak książęcy w Dreźnie

Po przeciwnej Sophienstrasse widać Zamek Rezydencyjny (Residenzschloss, Tachenberg2). Jednym z najciekawszych zabytków miasta (i w dodatku darmowych) jest tzw. "Orszak książęcy" (Fürstenzug, Augustusstraße 1). Na dawnym zamkowym dziedzińcu (obecnie ulica Augustusstraße) malarz Wilhelm Walther uwiecznił (w latach 1871-1876) władców Saksonii z dynastii Wettynów, począwszy od Konrada Wielkiego aż do Jerzego Wettyna. Ze względu na olbrzymią popularność malowidła i jego szybkie niszczenie całość przeniesiono na 25 tysięcy kafelków z miśnieńskiej porcelany. Dzięki temu dzieło stało się odporne na oddziaływanie zanieczyszczeń atmosferycznych.

Walther, poza postaciami książąt, umieścił w pochodzie również: żołnierzy, malarzy, ludzi kultury, a na końcu samego siebie (postać z brodą i w kapeluszu).

Z władców Miśni zabrakło Fryderyka III Augusta, który objął tron podczas przenoszenia obrazu na porcelanowe kafle. Uznano jednak, że malowidło nie powinno zostać zmieniane, a sam władca zrzekł się miejsca w pochodzie. W orszaku nie zobaczymy również margrabiów panujących przed Konradem Wielkim czyli Henryka I, Henryka II i Wiprechta II. Nie mogło jednak zabraknąć dwóch królów Polski - Augusta II i Augusta III. Ten pierwszy przedstawiony jest na koniu, którego kopyto depcze leżącą na ziemi różę. Nie wiadomo co miał znaczyć ów szczegół, według niektórych interpretacji chodziło o symboliczne zwrócenie uwagi na losy hrabiny Cosel (faworyta króla, uwięziona później w zamku Stolpen). Co ciekawe w orszaku są prawie sami mężczyźni - jedynym wyjątkiem jest dziewczynka w grupie dzieci na końcu pochodu. Poza tym dopatrzymy się tu również 35 herbów (w tym Polski i Litwy), koni, psów, ptaków i motyli.

Zamek rezydencyjny w Dreźnie

Już w średniowieczu stał tu niewielki zamek książąt Saksonii. W XV wieku rozpoczęto rozbudowę rezydencji; prace trwały aż do wzniesienia w wieku XVI nowego renesansowego skrzydła. Zniszczoną przez pożar budowlę odmienił, w stylu barokowym, August II Mocny. Jednak największe uszkodzenia przyniosły naloty na Drezno w 1945 roku - zniszczeniu uległy m.in. barokowe malowidła w sypialni królewskiej. Zamek pozostawał w ruinie przez kolejne dekady (jeszcze w latach 80. nad Łabą wznosiły się wypalone mury).

Dziś jednak po tamtych czasach nie ma prawie śladu - całość to monumentalna i pełna przepychu budowla łącząca kilka stylów architektonicznych. W samym Zamku mieszczą się liczne placówki muzealne. Należy tu wymienić przede wszystkich: Zbrojownię, Komnatę Turecką, Gabinet Numizmatyczny i Historyczne oraz Nowe Zielone Sklepienie.

Wewnątrz zobaczymy m.in. zbroje paradne (zarówno dla ludzi jak i dla koni), ozdobną broń (np. miecz z wyrostka włócznika), łupy z wojen tureckich (wraz z rozpiętym dwudziestometrowym namiotem) czy wyroby najznamienitszych rzemieślników z Niemiec i całej Europy. Szczególnie pięknie prezentuje się kompozycja "Dwór w Delhi w dniu urodzin Wielkiego Mogoła" - zestaw ponad stu postaci wykonanych ze złota i kamieni szlachetnych.

Historyczne Zielone Sklepienie to swoisty skarbiec skrywający najbardziej wartościowe przedmioty zgromadzone przez Augusta II Mocnego. Jego barokowe pomieszczenia zostały zniszczone w trakcie II wojny światowej, a ich odbudowa zakończyła się dopiero w 2006 roku. W środku przechowywanych jest 3000 arcydzieł sztuki jubilerskiej i złotniczej, W tym cenne wyroby z bursztynu i kości słoniowej. Podczas naszej wizyty niestety obowiązywał zakaz wykonywania zdjęć. Jeśli jednak cena biletu Was nie odstrasza, szczerze polecamy odwiedzenie tego miejsca!

Wielki Ogród - zielone płuca Drezna oraz zabytkowa kolejka wąskotorowa

W pozostałej część Starego Miasta nie zachowało się tak wiele zabytków. Warto odwiedzić przede wszystkim tzw. Wielki Ogród czyli Großer Garten. Kompleks powstał w XVII wieku, a prawdziwy rozkwit przeżywał za panowania Augusta II Mocnego. Król Polski organizował tu maskarady, bale i wyścigi. Szczególnie hucznie obchodzono ślub Augusta III z Marią Józefą. Zniszczony przez wojska pruskie ogród (wraz z wzniesionym tu pałacem), pozostawał zdewastowany do końca wojen napoleońskich. Prawdziwą świetność przywrócono mu dopiero w latach 70. XIX wieku. Po uszkodzeniach z czasów II wojny światowej, pałac nadal nie został w pełni zrekonstruowany.

Dziś po całym terenie można poruszać się specjalną kolejką wąskotorową, którą dojedziemy do najważniejszych punktów ogrodu.

Złoty Jeździec

Na terenie Nowego Miasta (Neustadt) zobaczymy słynnego Złotego Jeźdźca (Goldener Reiter). Pomnik odsłonięto w 1736 roku, budowę sfinansował August III Sas chcąc w ten sposób uhonorować swojego ojca. Projekt rzeźby wyszedł spod ręki Jeana Josepha Vinache’a.

Pfunds Molkerei i Kunsthofpassage - najczęściej fotografowane budynki Nowego Miasta

Im dalej jednak od Łaby tym bardziej zmienia się charakter dzielnicy. Wprawdzie tę część Neustadt wytyczono już w XVIII wieku, ale jej zabudowa pochodzi głównie z czasów szybkiego rozwoju gospodarczego na przełomie XIX i XX wieku. Niekiedy styl w jakim zbudowano tutejsze kamienice nazywany jest grynderskim. Znajdziemy tu hipsterskie puby, miejsca spotkań anarchistów, alternatywne kluby czy siedziby lewicowych organizacji.

Z ciekawych budynków wymienić należy: Pfunds Molkerei i Kunsthofpassage. Ten pierwszy to dawny sklep mleczarski (z końca XIX wieku), którego właściciel ozdobił w fantazyjne neorenesansowe wzory. Ten drugi to dziedziniec zaprojektowany przez kilku współczesnych architektów. Na najciekawszej z fasad umieszczono specjalne trąby i rury - kiedy pada deszcz instalacja wygrywa melodię.

O charakterze Zewnętrznego Nowego Miasta najlepiej świadczy fakt, że nie obowiązuje tu cisza nocna!

Ogród zoologiczny w Dreźnie

W południowej części Wielkiego Ogrodu znajduje się najstarszy w Niemczech ogród zoologiczny (Tiergartenstraße 1). Placówka specjalizuje się w gatunkach afrykańskich. Można tu zobaczyć m.in. orangutany, karakale, irbisy śnieżne czy koale australijskie.

Atrakcje Drezna poza utartym szlakiem

Yenidze - fabryka zbudowana na wzór meczetu

W dzielnicy Friedrichstadt znajduje się nietypowy budynek nazywany meczetem (choć nigdy nie pełnił funkcji religijnych). Jest to dawna siedziba fabryki tytoniu, wzniesiona w pierwszej dekadzie XX wieku.

Jeśli interesuje nas architektura neomauretańska, zdecydowanie warto oddalić się kawałek od centrum i zobaczyć ten charakterystyczny budynek. Dziś pełni on funkcje biurowe.

Nowa Synagoga

Kolejnym budynkiem, który polecamy zobaczyć miłośnikom architektury, jest Nowa Synagoga. Stanęła ona w tym samym miejscu co Stara Synagoga, zniszczona w 1938 roku podczas tzw. "nocy kryształowej". W nowy gmach wbudowano ostatnie pozostałości ze starej bożnicy (w tym szczęśliwie zachowaną pozłacaną gwiazdę Dawida).

W przeciwieństwie jednak do większości pozostałych zabytków, Nowa Synagoga zyskała całkiem nowy, modernistyczny wygląd, doceniany przez krytyków. Architekci wzorowali się na najdawniejszych żydowskich świątyniach.

Muzeum Józefa Ignacego Kraszewskiego

Północna część Nowego Miasta to z kolei zabytkowe wille i niewielkie pałacyki. W jednym z nich mieści się Muzeum Józefa Ignacego Kraszewskiego (Nordstraße 28, Kraszewski-Museum). Autor "Starej Baśni" trafił tu przed powstaniem styczniowym. Wobec fiasku swoich planów powrotu do kraju, kłopotów rodzinnych i finansowych pisarz zdecydował się założyć w mieście własną drukarnię. Niestety mimo dużego nakładu pracy firmę trzeba było sprzedać. Kraszewskiemu udało się jednak zdobyć obywatelstwo saskie i kontynuować dotychczasową działalność. Jego zaangażowanie w sprawy polskie skończyło się aresztowaniem w Berlinie w 1883 roku. Pisarz nie powrócił już do Drezna.

Łaba - ścieżki spacerowe, rejsy i inne atrakcje

Tereny otaczające Łabę to według planu zagospodarowania przestrzennego miasta obszary zalewowe. Jak się jednak okazuje nawet taki system zabezpieczeń nie jest w stu procentach skuteczny. W 2002 roku rzeka wdarła się do miejskich piwnic oraz kanałów i w ten sposób zalała drezdeńskie Stare Miasto. Na co dzień jednak obszary te są dla drezdeńczyków miejscem spaceru, jogingu i wypoczynku. Nadrzeczne ścieżki ciągną się przez wiele kilometrów i jeśli trafimy na dobrą pogodę są świetnym miejscem na chwilę wytchnienia od miejskiego zgiełku.

Po Łabie pływają też stylizowane na dawne epoki parowce. Rejs nie jest zbyt drogi, a co ciekawe statkiem można pokonać dystans od Seusslitz przez Miśnię, Drezno, Pillnitz aż do Bad Schandau. Opłata zależy od odległości jaką pokonujemy.

Znacznie droższą atrakcją jest lot sterowcem o zachodzie słońca. Taka podniebna przejażdżka to niezapomniane wrażenia, ale też znacznie wyższy koszt.

Kompleks pałacowo-ogrodowy Pillnitz na obrzeżach Drezna

Jednym z najciekawszych obiektów położonych poza ścisłym centrum jest barokowy pałac Pillnitz. Posiadłość ta rozkwitła za panowania Augusta II, który podarował ją swojej kochance hrabinie Cosel. Choć królewska metresa nie przebywała tu zbyt często to ponoć czasem władca odwiedzał swoja faworytę przypływając do Pillnitz specjalnym statkiem. Dziś można tu zwiedzać Nowy Pałac, Pałac Wodny i Palmiarnię.

Ozdobą całości jest licząca sobie ponad 200 lat kamelia. Wsadzona na początku XIX wieku roślina przetrwała nawet pożar i niskie temperatury. Dziś tę niezwykłą roślinę chroni specjalna konstrukcja. Do pałacu możemy dojechać autobusem. Informacje na temat godzin otwarcia obiektu, wystaw i biletów wstępu znajdziemy na tej stronie.

Okolica Drezna - pomysły na krótki wypad

Sprawna i dobrze zorganizowana sieć kolei powoduje, że warto rozważyć wycieczki po okolicy. Interesujące mogą okazać się pełne zabytków pobliskie miasta jak chociażby Miśnia czy Budziszyn.

Jarmark bożonarodzeniowy (Jarmark Struclowy) w Dreźnie (Striezelmarkt)

Tradycyjne Weihnachtsmarkt albo Adventmarkt to zwyczaj związany z kulturą miejską krajów niemieckojęzycznych. Jarmark drezdeński jest jedną z najstarszych tego rodzaju imprez. Przyjmuje się, że pierwszy odbył się w 1434 roku. Właśnie tego roku elektor saski Fryderyk II zezwolił mieszkańcom na zorganizowanie targu mięsnego na rynku (tak aby w dniu postnym można było zaopatrzyć się w mięso na święta). Później zezwolono na handel innymi potrawami co skrupulatnie wykorzystali kupcy z okolicznych miasteczek oraz chłopi z pobliskich wsi. Początkowo przywilej dotyczył tylko jednego dnia (ostatniego poniedziałku przed Bożym Narodzeniem). Dopiero w czasach nowożytnych rozszerzono go do trzech, a potem ośmiu dni. Prawo do handlu na jarmarku było prawdziwym przywilejem, gildie robiły co mogły aby zwalczać napływ obcych. Starano się naciskać na Radę Miasta aby uniemożliwić pojawienie się konkurentów (co ciekawe w pewnym momencie zakazano wstępu nawet piekarzom z dzielnicy Friedrichstadt gdyż uznano ich za obcych).

Prawo do handlu można było nabyć w ratuszu dożywotnio, ale kilkuletnia nieobecność na targu skutkowała jego odebraniem. Bardzo często pojawiali się tu książęta, a 22 grudnia 1852 roku przybył cesarz Austro-Węgier Franciszek Józef. Jarmarki zawieszano na czas wojen (trzydziestoletniej, siedmioletniej i obu wojen światowych). Historykom nie zgadza się jednak liczba lat z tradycyjną numeracją jarmarków, prawdopodobnie któregoś roku targ się nie odbył, nie wiadomo jednak dlaczego tak się stało. Impreza odbywa się na Starym Rynku (Altmarkt) chociaż w okresie powojennym z powodu zniszczeń kramy przeniosły się na Nowe Miasto w okolice Złotego Jeźdźca (Goldener Reiter).

Według najpopularniejszej wersji słowo Striezelmarkt to pochodna od określenia specjalnego ciasta świątecznego zwanego Stollen lub właśnie Striezel (po polsku strucla). Inny tutejszy smakołyk to Pfefferkuchen czyli specjalny rodzaj piernika (ciasto nie zawiera tłuszczu, dodaje się też nieco inne przyprawy niż w klasycznych przepisach). Można spróbować również Pflaumentoffel (dosł. Śliwkowy diabełek) czyli figurki przedstawiającej kominiarza zrobionej ze śliwek. Dużą popularnością cieszy się również grzane wino. Na straganach często sprzedaje się charakterystyczne ozdoby świąteczne jak chociażby: Weihnachtspyramide (drewniana piramida z figurkami, miejscem na świeczki i śmigiełkiem u góry), Schwibbogen (dekorowane świeczniki), Räuchermann (figurka przedstawiająca określone zawody np. górnika, w której można umieścić kadzidło) oraz inne wyroby z drewna.

Co ciekawe przez długi czas prawo do sprzedaży Pflaumentoffel oraz ozdób świątecznych przysługiwało dzieciom. Z racji tego, że dzieci mogły handlować nawet do 14 dni przed świętami były one często wykorzystywane przez właścicieli kramów. Zakaz handlu dla dzieci wprowadzono dopiero na początku XX wieku.

Współcześnie każdy jarmark rozpoczyna się nabożeństwem ekumenicznym w Kreuzkirche. Na Starym Rynku nie może zabraknąć choinki oraz monumentalne piramidy świątecznej. Więcej informacji znajdziemy na oficjalnej stronie wydarzenia: LINK.

Zwiedzanie Drezna - wskazówki i informacje praktyczne

Jak dojechać do Drezna?

Do Drezna z Polski możemy dostać się na kilka sposobów:

• Pociągiem z Wrocławia z przesiadką w Zgorzelcu - czas przejazdu 3-4 godziny. Wysiadamy na dworcu głównym Dresden Hauptbahnhof, skąd do starówki dojdziemy w około 20 minut. Szukając biletów warto przeglądać promocje Kolei Dolnośląskich.
• Autobusem - do Drezna kursuje przewodnik FlixBus. Jego autobusy zatrzymują się również przy głównym dworcu kolejowym. Jeśli chcielibyśmy zapłacić mniej za bilet powinniśmy zakupić bilet z dużym wyprzedzeniem!
• Samochodem - najwygodniejsza opcja dla turystów spoza województwa dolnośląskiego. W Dreźnie nie powinniśmy mieć problemu ze znalezieniem miejsca parkingowego - ich pełną listę wraz z informacją o dostępności sprawdzimy na oficjalnej stronie miasta. Pamiętajmy jednak, że są one płatne, a czym lepsza lokalizacja, tym drożej.

Karty turystyczne do zwiedzania miasta

Istnieje kilka rodzajów Dresden Welcome Card, które ułatwiają zwiedzanie miasta.

Karta Dresden City Card umożliwia darmowe przejazdy komunikacją miejską oraz zapewnia zniżki na wstępy. Występuje w trzech wariantach:

• 1-dniowym za 17,50€,
• 2-dniowym za 25€,
• 3-dniowym za 34,50€.

Dostępne są karty dla turystów indywidualnych oraz rodzin. Karty możemy zamówić w wersji do własnego druku na oficjalnej stronie. Pamiętajcie jednak, że są to karty dzienne, a nie godzinne. Kupujemy je na konkretny dzień, np. poniedziałek, i są one ważne do godziny 4:00 rano dnia następującego po ostatnim dniu ich wazności (na przykład, jesli kupimy kartę 2-dniową na środę, będzie ona ważna w środę i czwartek przez cały dzień oraz do 4:00 rano w piątek).

Alternatywą są karty Dresden Regio Card, umożliwiające podróżowanie po całym regionie.

Jak oszczędzać pieniądze w Dreźnie?

Poza kartą miejską warto pomyśleć o bilecie do wszystkich Państwowych Zbiorów Sztuki w Dreźnie. Osoby mieszkające niedaleko stolicy Saksonii lub planujące kilka wypadów do miasta w ciągu roku mogą zdecydować się na bilet roczny.

Drezno nocą

Rzecz jasna w mieście jest co robić nawet po zamknięciu wszystkich muzeów. Aby napić się dobrego piwa, zjeść coś w modnej knajpce czy poszaleć w klubie najlepiej wybrać się do dzielnicy Neustadt. Tutaj ściągają turyści, ale także drezdeńska bohema. Ci którzy preferują nieco spokojniejsze doznania mogą przejść się wzdłuż Łaby i podziwiać pięknie iluminowaną starówkę.

Historia Drezna w pigułce

Nazwa stolicy Saksonii najprawdopodobniej związana jest z jej pochodzeniem i pochodzi z języka starołużyckiego. Językoznawcy nie mogą jednak dojść do porozumienia czy pierwotne znaczenie nazwy odnosiło się do osady leśnej czy osady na bagnach. Samo jej pochodzenie nie powinno nas dziwić - tereny te były zamieszkałe przez plemiona Słowian Połabskich a dokładniej przez Serbołużyczan. Dopiero agresywna polityka króla Henryka Ptasznika i cesarza Ottona I doprowadziła do włączenia tych ziem w granice Niemiec. Niewielkie Drezno znalazło się w granicach tak zwanej marchii miśnieńskiej. Czasy nie były spokojne, a okolica bywała często pustoszona przez wojska polskie (przez krótki czas należała nawet do Bolesława Chrobrego). Zwłaszcza wyprawa Mieszka II z 1028 roku szczególnie mocno dała się we znaki mieszkańcom Saksonii. Kronikarz wspomina, że po przejściu piastowskich wojsk nie chciała rosnąć nawet trawa.

Lepsze czasy dla Drezna przyszły wraz z kolejnymi wiekami. Trudno dziś powiedzieć kiedy uzyskało ono prawa miejskie, ale najprawdopodobniej stało się to w XIII lub w XIV wieku. Jednak prawdziwa dobra passa zaczęła się po przejęciu władzy przez ród Wettynów. Po wygaśnięciu dynastii askańskiej tytuł elektora Rzeszy uzyskał Fryderyk I Kłótnik. Wkrótce książęta zaczęli coraz częściej przebywać w Dreźnie aby ostatecznie przenieść doń swoją siedzibę.

Nastąpił też rozwój kulturalny miasta - stworzono orkiestrę dworską i gabinet osobliwości. Regres związany z wojną trzydziestoletnią, wielkim pożarem oraz epidemią dżumy został zażegnany w 1697 roku.

Ówczesny elektor saski przeszedł na katolicyzm i przy poparciu koronowanych głów Europy został królem Polski jako August II. Jego rządy są nad Wisłą oceniane negatywnie, ale z perspektywy Saksonii ich bilans wygląda znacznie lepiej. Król ożywił życie kulturalne, budował wspaniałe pałace i kościoły, ściągał zabytki sztuki, a co najważniejsze to za jego rządów udało się wyprodukować białą europejską porcelanę. Rozwijano również szkolnictwo i wojskowość.

Drezno uznano za królewsko-polskie miasto rezydencjonalne. Znacznie gorzej wypadły rządy jego następcy znanego w Polsce jako August III. Początkowo kontynuował on politykę kulturalną ojca otwierając między innymi Galerię Drezdeńską. Za czasów jego rządów Prusacy dwukrotnie zdobyli Drezno przejmując przy okazji polskie stemple mennicze (miało to katastrofalne skutki dla polskiej gospodarki). Wprawdzie trzecie oblężenie nie zakończyło się sukcesem agresorów, ale splądrowane miasto nigdy nie odzyskało swej dawnej pozycji.

W epoce napoleońskiej Saksonia po początkowej walce z Napoleonem przeszła na stronę Francuzów. Jej władca Fryderyk August I został królem nowego organizmu politycznego Królestwa Saksonii. To właśnie w Dreźnie Napoleon proklamował Księstwo Warszawskie. Wprawdzie już w 1813 roku cesarz Francuzów pokonał pod miastem swych wrogów, ale losów wojny nie zdołano już odwrócić. W XIX wieku do miasta trafiło wielu przedstawicieli polskiej emigracji. Przebywał tu Fryderyk Chopin a Adam Mickiewicz napisał III część “Dziadów”. Kilkadziesiąt lat później w mieście osiedlił się tu Józef Ignacy Kraszewski.

Drezno stało się ośrodkiem ruchów wolnościowych i liberalnych, a jednocześnie szybko rozwijał się przemysł. Powstała też potężna twierdza Alberstadt. Podczas II wojny światowej wymordowano większość ludności żydowskiej. W nocy 13 na 14 lutego 1945 alianci dokonali nalotów dywanowych, które wraz z wywołanymi przez nie pożarami obróciły w perzynę zabytkową starówkę i zabiły około 25 tysięcy ludzi. Odbudowa Drezna trwała wiele lat, a jej efekty, choć imponujące, budzą wiele kontrowersji (w barokową starówkę wkomponowano wiele szpecących socrealistycznych budowli). Miasto kilkukrotnie doświadczyło powodzi - duże zniszczenia przyniosła ta z 2002 roku, zwana "powodzią stulecia", kiedy poziom wody w Łabie osiągnął 9,40 m. W 2009 roku Drezno zniknęło z listy UNESCO z powodu budowy mostu, który zdaniem ekspertów zakłócił krajobraz Łaby. Zdaniem władz miasta nie wpłynęło to jednak na ruch turystyczny.