Plac Hiszpański w Sewilli i inne atrakcje Parku Marii Luizy

Kawałek na południe od sewilskiego Alkazaru rozciąga się najważniejszy park miejski stolicy Andaluzji - Park Marii Luizy (Parque de María Luisa), którego długość dochodzi do niemal jednego kilometra. W tym kształcie powstał on dopiero na początku XX wieku, gdyż wcześniej duża część ogrodów była częścią Pałacu św. Elma (Palacio de San Telmo), ale pod koniec XIX wieku infantka María Luisa Fernanda przekazała tereny władzom miejskim.

W północno-zachodnim rogu parku powstał słynny Plac Hiszpański (Plaza de España) z charakterystycznym budynkiem w kształcie półokręgu należący do największych atrakcji Sewilli. W południowym krańcu parku wytyczono Plac Amerykański (Plaza de América) z trzema neoklasycznymi budynkami i fontanną. Wszystkie budynki początkowo służyły jako miejsca wystaw lub biura.

Kilka słów o historii Parku Marii Luizy

Za projekt układu parku odpowiadał Francuz Jean-Claude Nicolas Forestier, który wcześniej był konserwatorem zieleni w Paryżu i odpowiadał w stolicy Francji m.in. za kształt Pól Marsowych. Forestier w XX wieku przybył do Hiszpanii i oprócz parku w Sewilli projektował również ogrody w andaluzyjskiej Rondzie i Barcelonie.

Oprócz Forestiera przy tworzeniu nowego terenu zielonego pracował lokalny architekt Aníbal González, który odpowiadał za projekty budynków. González zaprojektował północną oraz południową część parku (w tym słynny Plac Hiszpański) i dostosował je do Wystawy Iberyjsko-Amerykańskiej (Exposición iberoamericana de 1929) planowanej na 1929 rok.

Plac Hiszpański (Plaza de España)

Opisywanie atrakcji parku trudno rozpocząć od innego miejsca niz kompleks zabudowań Placu Hiszpańskiego, który należy do najbardziej charakterystycznych miejsc w całej stolicy Andaluzji. Jego ozdobą jest budynek w formie półkola - powstał on w 1928 roku i pierwotnie mieściły się w nim biura związane z wystawą odbywającą się rok później. Projekt Aníbala Gonzáleza jest swoistą mieszanką secesji i lokalnych stylów. Bez problemu zauważymy w nim nawiązania do stylu mudéjar jak i do hiszpańskiego renesansu.

Dziś w budynku mieści się Muzeum Historii Wojskowości (Museo Histórico Militar de Sevilla) oraz biura instytucji władz lokalnych. Będąc na miejscu możemy wejść i pospacerować po dziedzińcu (możemy też wejść na górną galerię z ciekawym widokiem na plac).

Kolorowe ławki na Placu Hiszpańskim

Przed budynkiem postawiono ławki, z których każda ozdobiona jest motywem z jednej z hiszpańskich prowincji - razem jest ich 48, gdyż w tamtym czasie Wyspy Kanaryjskie składały się z jednej prowincji. W przeważającej większości przedstawione sceny nawiązują do zdarzeń historycznych, nierzadko związanych z rekonkwistą i odbiciem Półwyspu Iberyjskiego z rąk Maurów.

Ciekawostką jest, że malowidło prowincji Ciudad Real przedstawia... Don Kichota, jego wiernego sługę Sancho Pansę oraz wiatraki. Wszakże Don Kichot pochodził z La Manchy, a Ciudad Real leży we wspólnocie autonomicznej Kastylia-La Mancha.

Łódki na Placu Hiszpańskim

Owalny plac wewnątrz budynku otoczony jest kanałkiem wodnym, nad którym możemy przejść jednym z mostów. Ciekawostką jest to, że na miejscu możemy wypożyczyć łódkę i popływać po kanałku. Dostępne są małe łódki bez silnika mogące pomieścić do 4 osób oraz większe z silnikiem do 12 osób, ale atrakcja nie jest zbyt tania biorąc pod uwagę czas wypożyczenia - z drugiej jednak strony nie ma za bardzo dokąd popłynąć dalej ;-)

Muzeum Historii Wojskowości

W północnej stronie budynku przy Placu Hiszpańskim otworzono Muzeum Historii Wojskowości (Museo Histórico Militar de Sevilla), które powinno zainteresować wszystkich fanów historii militariów. Początkowo placówka nie wydaje się być duża, ale część wystawy mieści się na niższym piętrze. Razem na 3 poziomach znajduje się 10 pomieszczeń, każde z inną ekspozycją.

W muzeum zobaczymy m.in. makietę przedstawiającą oblężenie Sewilli w trakcie rekonkwisty, makiety hiszpańskich fortów (także tych zamorskich), stroje i uniformy, broń (w tym noże), historyczne dokumenty i wiele, wiele więcej. Na wizytę zaplanujmy 30 do 45 minut. Przed wejściem będziemy musieli zostawić plecaki i torby w skrytce.

Wejście do muzeum jest darmowe.

Środkowa część parku - zielona oaza w centrum Sewilli

Środkowa część Parku Marii Luizy jest idealnym miejscem na odpoczynek od zgiełku miasta. Dzięki wysokim konarom drzew możemy ukryć się tu przed słońcem i odpocząć po trudach zwiedzania. Całość parku poprzecinana jest labiryntem zarówno prostych jak i krętych ścieżek, fontann i różnych budowli.

Szczególnie wartymi uwagi są fontanny:

• Fuente de las Ranas (Fontanna Żab) - cała pokryta płytkami azulejo z siedzącymi charakterystycznymi żabami skierowanymi do środka.
• Fuente de los Leones (Fontanna Lwów) - fontanna otoczona posągami lwów. Niestety, oryginalne rzeźby zastąpiono w 1957 replikami.

Spacerując po parku natrafimy też na różne gloriety, wazy i inne rzeźby. Park jest również swoistym ogrodem botanicznym, napotkamy w nim na wiele ciekawych gatunków roślin i ptaków (w tym papugi).

Plac Amerykański (Plaza de América)

Północna część parku to Plac Amerykański (Plaza de América) otoczony trzema budynkami, w których odbywały się wystawy w 1929 roku. Wszystkie budynki zaprojektował Aníbal González i każdy z nich wyróżnia się innym stylem. Wszystkie powstały w trakcie pierwszych lat przebudowy parku - od 1911 do 1916 roku.

Są to:

• Pawilon Królewski (Pabellón Real) - styl neogotycki, wschodnia część placu, dziś siedziba ma tu jeden z urzędów. Przed pawilonem stworzono mały plac na którym stoją orły trzymające tarcze z różnych hiszpańskich terytoriów.
• Pawilon Mudéjar (Pabellón Mudéjar) - styl neomudéjar, północna część placu, dziś siedziba Muzeum Sztuki i Lokalnych Zwyczajów.
• Pawilon Sztuk Pięknych (Pabellón de Bellas Artes) - styl neorenesansowy, południowa część placu, dziś siedziba Muzeum Archeologicznego.

Na miejscu warto zwrócić też uwagę na Glorietę Cervantesa (Glorieta de Cervantes) znajdującą się niedaleko Pawilonu Królewskiego. Jej ławki ozdobione są wzorami nawiązującymi do słynnej powieści Don Kichot tego autora.

Sam Plac Amerykański nazywany jest czasem Placem Gołębi (Parque de las Palomas), przez dużą populację tych ptaków przebywających w jego zachodniej części. Po stronie zachodniej zobaczymy Fontanna Gołębi (Fuentes de las Palomas).

Muzeum Archeologiczne (Museo Arqueológico de Sevilla)

Główne sewilskie muzeum archeologiczne znajduje się na północnym krańcu parku. Muzeum powstało pod koniec XIX wieku, ale początkowo zbiory przechowywano w budynkach konwentu La Merced (Convento de la Merced). Po zakończeniu wystawy w 1929 roku zdecydowano o przeniesieniu zbiorów muzeum do dzisiejszej lokalizacji.

Muzeum podzielone jest na dwie części. W podziemiach w 10 pomieszczeniach wystawiono eksponaty prehistoryczne, w tym z czasów istnienia regionu Tartessos. Na wystawach zobaczymy m.in. szkielety i inne znaleziska z dna rzeki Gwadalkiwir, różne religijne artefakty i fragmenty naczyń czy narzędzi.

Parter to 18 pomieszczeń głównie ze zbiorami z czasów rzymskich, ale też wczesnochrześcijańskich czy średniowiecznych. W tej części muzeum w szczególności zachwycają eksponaty z czasów rzymskich: mozaiki, fragmenty rzeźb (w tym imponująca rzeźba przedstawiająca Merkurego) czy płyt nagrobnych. Są to przede wszystkim znaleziska z nieodległej Italiki (Italica), ale też z obszaru dzisiejszej Sewilli (rzymskie Hispalis).

W muzeum wywieszone są tablice informacyjne w języku hiszpańskim i angielskim. Jeśli interesuje nas historia zaplanujmy na wizytę przynajmniej jedną godzinę.

Wejście do muzeum jest darmowe.

Muzeum Sztuki i Lokalnych Zwyczajów (Museo de Artes y Costumbres Populares)

Muzeum etnograficzne znajduje się naprzeciwko Muzeum Archeologicznego, w budynku zbudowanym w stylu neomudéjar. Muzeum składa się z dwóch pięter: parteru oraz części w piwnicach.

W środku przygotowano dużo różnych wystaw przedstawiających codzienne życie lokalnych mieszkańców oraz wystawiono wiele eksponatów codziennego użytku z dawnych lat. Są to m.in. naczynia, meble, sprzęty używane do pracy, wystrój wnętrz, itp. Szczególnie interesujące są odwzorowane pomieszczenia, które emitują różne zakłady i pokoje z dawnych lat.

Kolekcja jest naprawdę imponującą i jeśli interesują nas tego typu eksponaty spokojnie możemy spędzić tu więcej niż godzinę.

Wejście do muzeum jest darmowe.