Luwr - zwiedzanie, kolekcja, bilety. Przewodnik po muzeum.

Luwr to jedno z najważniejszych muzeów świata, które zalicza się do największych atrakcji Paryża. W jego zbiorach, wystawianych w pomieszczeniach dawnego pałacu królewskiego, znajdują się dzieła sztuki z najróżniejszych okresów - od starożytności aż do połowy XIX wieku.

W naszym artykule przybliżyliśmy Wam kolekcję i historię Luwru, opisaliśmy najważniejsze dzieła sztuki, które warto zobaczyć podczas zwiedzania muzeum, a także podpowiedzieliśmy, jak najlepiej zakupić bilet wstępu. Przygotuj się do odwiedzin najsłynniejszego muzeum świata!

Co warto zobaczyć w Luwrze? 10 wspaniałych dzieł sztuki

Mona Lisa (Leonardo da Vinci) - 1. piętro, sala 6.

Przed tym obrazem od dawna ustawiają się tłumy. Można by zadać sobie pytanie, dlaczego to akurat portret Lisy Gherardini budzi taką fascynację, skoro w Luwrze znajdują się też inne, wcale nie gorsze, dzieła Leonarda da Vinci? Najprawdopodobniej przyczyniła się do tego kradzież obrazu przez Vincenzo Peruggia. Ten pochodzący z Włoch pracownik Luwru wyniósł Giocondę i wywiózł do swojej ojczyzny. Tam zaniósł obraz do jednej z galerii gdzie ujawnił kradzież. Twierdził, że jego czyn miał pobudki patriotyczne. Włosi oddali portret Francuzom, ale wcześniej wystawiano go w wielu miastach Italii. Prawdopodobnie to właśnie od tego momentu możemy mówić o wielkiej sławie obrazu.

Gody w Kanie (Paolo Veronese)

W sali, w której eksponowana jest Mona Liza wisi jedno z największych płócien Luwru. Aby je zobaczyć wystarczy tylko odwrócić się do Giocondy tyłem. Obraz namalowany został dla weneckich benedyktynów. Zakonnicy chcieli aby zakrył on całą ścianę refektarza stąd nalegali na duży format dzieła. Nie stanowiło to jednak żadnego problemu dla żołnierzy Napoleona, którzy wyjęli dzieło z ram i wywieźli do Francji.

Nike z Samotraki - 1. piętro, "Schody Daru"

Uważana przez wielu (jak chociażby profesora Horsta Jansona) za jedną najwybitniejszych rzeźb greckich, grecka bogini zwycięstwa nie ma ani głowy ani rąk. Ma za to piękne skrzydła i doskonale oddaną szatę, która opina wiotkie ciało kobiety zrywającej się do lotu. Przypuszcza się, że posąg powstał aby upamiętnić zwycięstwo Rodos nad Antiochem III.

Kodeks Hammurabiego

Ten słynny zbiór praw zachował się w formie kamiennej steli, na szczycie której widzimy władcę Babilonu Hammurabiego odbierającego zwój praw od boga słońca. Niżej spisano wszystkie zasady, które w bardzo dokładny sposób (a często też okrutny) regulowały życie w państwie. Przyświecała im myśl "oko za oko, ząb za ząb" chociaż rzecz jasna kodeks uzależniał kary od chociażby statusu społecznego pokrzywdzonych. Uważany jest za jedno z najwybitniejszych dzieł dawnego prawodawstwa.

Wenus z Milo - parter, sala 16.

Do dziś historycy sztuki zastanawiają się jak wyglądała Wenus z Milo z rękoma. Wprawdzie legenda mówi, że posąg został odnaleziony w całości, a rozbił się dopiero podczas katastrofy statku na którym go transportowano, ale najprawdopodobniej ręce były oderwane od posągu już w momencie jego odkrycia. Istnieje kilka prób rekonstrukcji całości, ale najbardziej charakterystyczny i pobudzający wyobraźnię jest "oryginał" - pozbawiona rąk Bogini Miłości.

Fragmenty świątyni Zeusa z Olimpii

W zbiorach muzeum zachowała się metopa (czyli charakterystyczny dla tego okresu, ozdobiony płaskorzeźbą fragment fryzu) przedstawiająca Herkulesa walczącego z bykiem. Widać tu już nadchodzący styl klasyczny - postać wojownika jest ukazana w ruchu, daleko jej do sztywnych kurosów. Bohater najprawdopodobniej jedną ręką chwycił szarżujące zwierzę, a drugą usiłował zadać mu śmiertelny cios.

Historia Marii Medycejskiej (Rubens)

Sala Luwru w której wiszą owe płótna to w istocie jeden wielki hołd na cześć baroku. Jest to chyba najlepsze miejsce do zrozumienia i pojęcia tej niezwykłej epoki. Rubens otrzymał zamówienie na stworzenie cyklu płócien opisujących panowanie Marii Medycejskiej i Henryka IV. Stworzył 24 obrazy w tym trzy portrety. Wszystko zaczyna się od sceny mitologicznej - "Parki przędą nić losu przyszłej królowej". Następnie obserwujemy historię życia władczyni, a całość kończy się alegorycznym "Triumfem Prawdy". Rubens bardzo chętnie posługiwał się nawiązaniami do mitologii - królowej towarzyszą bogowie oraz istoty z greckich wierzeń. Rzecz jasna nie zabrakło też tego z czego Rubens jest znany do dziś wśród laików - nagich kobiet o wyraźnie "zaokrąglonych" kształtach.

Berło Karola V

Niewiele królewskich regaliów przetrwało do naszych czasów dlatego to złote berło (przykład wybitnej pracy złotników późnego średniowiecza) jest tym cenniejsze. Co ciekawe przez większość czasu spoczywało ono w skarbcu Saint Denis. Kazał je stamtąd wyciągnąć dopiero Napoleon Bonaparte. Cesarz Francuzów użył berła podczas swej koronacji chcąc w ten sposób usankcjonować swój status. Na szczycie wyrzeźbiono sylwetkę Karola Wielkiego.

Tron Napoleona I

Projekt Sali Tronowej Napoleona był dziełem architekta Charlesa Perciera. Jednak po upadku Cesarza Francuzów wiele przedmiotów związanych z jego działalnością było niszczonych. Ludzi związanych z okresem Restauracji szczególnie złościły cesarskie orły. Zniszczono między innymi ozdobny dywan, z którego do naszych czasów przetrwał jedynie fragment tkaniny z orłem. Można go oglądać w Luwrze obok ozdobnego tronu władcy.

Stanisław Szczęsny Potocki z synami Stanisławem i Szczęsnym Jerzym (Giovanni Battista Lampi)

Niestety w zbiorach Luwru nie znajdziemy żadnej pracy polskiego malarza. Jest jednak kilka poloniców. Dobry przykład takiego dzieła sztuki to portret Stanisława Szczęsnego Potockiego. Hetman i targowiczanin (skazany na infamię) przedstawiony został w zbroi w postawie stojącej, za nim widać dwóch małoletnich synów Potockiego.

Najważniejsze kolekcje w Luwrze

Skoro poznaliśmy już najważniejsze dzieła sztuki, warto opisać nieco szerzej najważniejsze.

• Sztukę starożytnego Egiptu - co ciekawe ta część muzeum nie ma zbyt wiele wspólnego z wyprawą Napoleona do Egiptu (wbrew temu co się na ten temat uważa). Chociaż rzeczywiście działania wojenne prowadzone przez przyszłego Cesarza Francuzów doprowadziły do zainteresowania antyczną kulturą, to na zakupy kolekcji egipskich dzieł przez Luwr trzeba było jeszcze poczekać. Dopiero działalność Jean-Françoisa Champolliona - wybitnego lingwisty, który odczytał hieroglify, skłoniła ówczesnego króla do wyłożenia odpowiedniej sumy pieniędzy. Champollion został mianowany dyrektorem nowej części muzeum i już w 1827 roku sztukę egipską można było pokazać turystom. Dziś warto zobaczyć przede wszystkim salę świątynną i salę sarkofagów.
• Sztukę starożytnej Grecji, Etrurii i Rzymu - zaczątkiem tego zbioru stał się dział antyków z czasów rewolucji francuskiej. Trafiały tam dzieła sztuki skonfiskowane (innymi słowy skradzione) przez rewolucjonistów. Fascynacja kulturą antyczną, jaka zapanowała w Europie pod koniec XVIII wieku, miała swój ciąg dalszy w wieku XIX. To właśnie wtedy do Luwru trafiły Nike z Samotraki czy Wenus z Milo.
• Sztukę Bliskiego Wschodu w czasach Cesarstwa Rzymskiego - to jedna z nowszych wystaw stałych jakie można obejrzeć podczas zwiedzania. Ideą, która przyświecała jej twórcom była próba zaprezentowania najważniejszych elementów sztuki tego obszaru - zdominowanej przez wpływy greckie i rzymskie, ale posiadającej też własne, unikatowe prądy.
• Sztukę Islamu - kolekcja powstała w 1893 roku na fali zainteresowania Orientem przez ówczesne społeczeństwo. Szczególnie cenna była dla muzeum darowizna od baronowej Delort de Gléon, której mąż aktywnie działał we francuskiej administracji w Afryce Północnej. Jej imieniem nazwano jedną z sal gdzie przechowywane są dziś zbiory mauretańsko-islamskie. Całość liczy kilkanaście tysięcy obiektów.
• Rzemiosło artystyczne - zaczątkiem tej części zbiorów stały się meble odebrane rodzinie królewskiej przez rewolucjonistów. Wkrótce do Luwru zaczęły trafiać przedmioty zabrane z klasztorów oraz kolekcje rodów arystokratycznych. Dopiero w czasach restauracji Burbonów zaczęto pozyskiwać zbiory przez kupno całych kolekcji lub co cenniejszych sztuk. Dziś w zbiorach możemy zobaczyć wiele artystycznych przedmiotów, które w dawnych wiekach służyły ludziom.
• Rysunek i grafikę - pierwsze rysunki trafiły do Luwru kiedy Ludwik XIV nabył kolekcję Everharda Jabacha. Później zbierano również studia do obrazów malowanych przez pracujących tu malarzy. Z biegiem czasu zaczęto gromadzić również grafiki. Szacuje się, że w inwentarzach placówki możemy znaleźć ponad 150 tysięcy rysunków oraz wiele grafik i płyt miedziorytniczych.
• Rzeźbę - z dostępnych źródeł wynika, że pierwsze rzeźby stanęły w Luwrze jeszcze w czasach królewskich. Później szczególnie ceniono dzieła rzeźbiarzy antycznych, ale kupowano i eksponowano także prace innych artystów (zwłaszcza renesansowych). Dziś rzeźby witają zwiedzających, którzy wchodzą przez dziedziniec Puget i Marly.
• Malarstwo - Powiedzmy sobie szczerze - to głównie dla obrazów większość turystów przybywa do Luwru. Właśnie od malarstwa budowanie królewskiej kolekcji zaczął Franciszek I. Dziś katalog muzealny wylicza około 5500 tego rodzaju dzieł sztuki.
• Sztukę Afryki, Azji, Oceanii i Ameryk - przez długi czas ta część świata nie miała w Luwrze swojej reprezentacji. W XIX wieku bowiem postanowiono przenieść takie zbiory do muzeum etnograficznego. Sytuacja zmieniła się dopiero w roku 2000 za sprawą Jacquesa Kerchache’a, który będąc znawcą sztuki tamtych rejonów już od lat 90. apelował o stworzenie takiej kolekcji.
• Luwr średniowieczny - to dość zaskakująca wystawa, która nie prezentuje dzieł sztuki, a… średniowieczne pozostałości dawnego zamku. Trzeba jednak przyznać, że spacer ciemnymi podziemiami jest interesującą odmianą pomiędzy zwiedzaniem kolejnych sal muzeum.

Ile kosztują biletu do Luwru?

Bilet do Luwru kosztuje 22€.

Obywatele Unii Europejskiej poniżej 26. roku życia mogą zwiedzać muzeum bezpłatnie, podobnie jak osoby z orzeczeniem o niepełnosprawności wraz z osobą towarzyszącą.

Dodatkowo, na miejscu można wypożyczyć płatny przewodnik audio.

Jak zwiedzać Luwr?

Musée du Louvre to jedno z największych i najsłynniejszych muzeów na świecie, odwiedzane codziennie przez niezliczone tłumy turystów. Muzeum ma w swoich zbiorach około 300 000 eksponatów, choć oczywiście nie wszystkie są wystawiane. Nie zabrakło również polskich akcentów.

Placówka posiada trzy skrzydła i aż 5 kondygnacji (-2; -1; 0; 1; 2). Wewnątrz znajdziemy kawiarnie oraz restauracje, gdzie będziemy mogli odpocząć po trudach zwiedzania.

Ile czasu zaplanować na zwiedzanie Luwru?

Na pobieżne obejrzenie zbiorów należy przeznaczyć sobie przynajmniej 2 godziny, są jednak i tacy, którzy spędzają w tej słynnej galerii cały dzień (a nawet wracają w kolejnych!)

Na rozsądną wizytę sugerowalibyśmy Wam zarezerwować około 3 godzin. Dłuższy czas może okazać się zbyt nużący, chyba, że zdecydujecie się zjeść coś w jednej z restauracji lub kawiarni na miejscu i odpocząć przed wznowieniem zwiedzania.

Dni i godziny otwarcia

• Luwr jest nieczynny we wszystkie wtorki, a także 1 stycznia, 1 maja oraz 25 grudnia.
• W piątki muzeum jest czynne od 9:00 do 21:45, a w pozostałe dni od 9:00 do 18:00.
• Ostatnie wejście możliwe jest na godzinę przed zamknięciem, ale około 30 minut przed zamknięciem odwiedzający zostają poproszeni o powolne opuszczanie sal.

Wejścia do Luwru

Istnieją cztery wejścia do Luwru, z których trzy przeznaczone są dla turystów.

Główne wejście znajduje się pod słynną piramidą, gdzie przygotowano kilka kolejek. Kolejka pomarańczowa przeznaczona jest dla osób bez biletu. Kolejka zielona, priorytetowa, jest dla posiadaczy biletów zakupionych on-line oraz dla osób z kartą Paris Museum Pass. Dodatkowo, osoby z niepełnosprawnościami mogą wejść bez kolejki (wraz z osobą towarzyszącą).

Pozostałe wejścia to:

• Carrousel (adres: 99, rue de Rivoli, 75001 Paris) - przeznaczone dla posiadaczy biletów.
• Porte des Lions (adres: Quai François Mitterrand, 75001 Paris) - wejście to pozwala na uniknięcie tłumów, ale kasa biletowa nie zawsze jest otwarta. Wejście to jest zawsze nieczynne w piątki.

Sami przy kolejnych wizytach korzystaliśmy z wejścia Porte des Lions.

Kiedy najlepiej zwiedzać Luwr?

Według nas lepiej nie zostawiać odwiedzin na ostatnie godziny, aby mieć pewność, że w razie przedłużenia wizyty będziemy mogli wszystko zobaczyć. My dotychczas odwiedzaliśmy Luwr trzykrotnie - dwukrotnie od razu po otwarciu, i raz w środku dnia, i wizyty poranne były znacznie przyjemniejsze.

Najwięcej turystów przebywa na miejscu zazwyczaj po południu. Z doświadczeń naszych czytelników wiemy, że podczas wizyt w piątek, po 18:00, również muzeum nie było zatłoczone.

Zwiedzanie dla osób z ograniczoną mobilnością

Osoby z ograniczoną mobilnością mogą skorzystać z windy znajdującej się przy Piramidzie. Muzeum zostało dostosowane do potrzeb osób z niepełnosprawnościami - więcej informacji znajdziecie na oficjalnej stronie Luwru.

Dojazd i lokalizacja

Do Luwru dojedziemy metrem:

• linie nr 1 i 7, stacja to Palais-Royal Musée du Louvre.
• linia 14, stacja Pyramides.

W okolice muzeum dojeżdżają również liczne linie autobusowe, dostosowane do potrzeb osób z ograniczoną mobilnością.

Historia i ciekawostki

Luwr, a w zasadzie Pałac Luwru (fr. Palais Louvre), to kompleks budynków wzniesiony przez królów Francji na przestrzeni setek lat, będący również siedzibą królewską (sercem zespołu budynków był tzw. stary Luwr). Początkowo zamek pełnił funkcje obronne - Francja toczyła w tamtych czasach wiele wojen na swoim terytorium, więc tego rodzaju obiekt broniący dostępu do jednego z ważniejszych miast kraju był jak najbardziej pożądany. Kiedy podczas panowania Karola V niebezpieczeństwo udało się odsunąć, Luwr został przebudowany na przepiękną, godną władcy, rezydencję. Wizerunek zamku zachował się na iluminacjach "Pięknych godzinek księcia de Berry". W miesiącu październiku widzimy zamek o potężnych murach i dziesiątkach wież.

Historia zbiorów zaczęła się od panowania Franciszka I (1494-1547), który kupił kilka dzieł sztuki. To właśnie wtedy do królewskiej kolekcji, która mieściła się wówczas w pałacu Fontainebleau, trafiła słynna Gioconda (Leonardo da Vinci był nadwornym malarzem i architektem). Kiedy dwór przeniósł się do Wersalu pałac zaczął pełnić funkcję królewskiej galerii. Co ciekawe już za czasów panowania Burbonów rozpoczęto udostępnianie zbiorów zwiedzającym. Podczas rewolucji francuskiej galerię uznano za własność narodu francuskiego. Jednak na skutek zaniedbań ekspozycję dzieł sztuki trzeba było zamknąć po kilkudziesięciu miesiącach - pałac wymagał gruntownego remontu.

Budowę galerii podjął Napoleon, prace miały połączyć Luwr i Tuileries od północy oraz zamknąć wewnętrzny dziedziniec. W kolejnych latach powstał tzw. nowy Luwr. W 1871 roku usiłowano podpalić Luwr, spłonął wtedy tylko pałac Tuileries. Swój obecny wygląd Luwr zyskał po usunięciu ruin pałacu.

Co ciekawe, słynne zbiory uratował... polski historyk sztuki Florian Trawiński! Znajdował się on we władzach Komuny Paryskiej i doskonale wiedział o planach zniszczenia galerii. W krytycznym momencie wraz z zaufanymi ludźmi wylał naftę z przygotowanych beczek i napełnił je wodą. Powiadomieni o jego zasługach wersalczycy darowali mu współpracę z komunardami. Co więcej Trawiński został zatrudniony jako jeden z dyrektorów Luwru (pracował tam do śmierci).

Piramida Luwru

Późniejsze przebudowy sprawiły, że główny dziedziniec Luwru - Cour Napoleon stał się miejscem równie kontrowersyjnym co słynna Wieża Eiffla. Wybudowano tu szklaną piramidę, która według niektórych szpeci Luwr, według innych natomiast łamie klasyczną harmonię kompleksu czy też po prostu podkreśla piękno budowli i pasuje swoją barwą (szkło o kolorze bladej ochry) do miodowego kamienia starego Luwru.

Piramida składa się z 603 elementów w kształcie rombu oraz z 70 w kształcie trójkątów, dając łączną wartość 673 szklanych elementów. Ta niesamowita konstrukcja mierzy ponad 21 metrów, a waży ponad 180 ton.