Półwysep Snaefellsnes: atrakcje, jaskinia lawowa, plaże.

Półwysep Snæfellsnes (Snaefellsnes) posiada wszystko to, za co miliony turystów pokochały Islandię. Na odwiedzających czeka malowniczy krajobraz z wodospadami, polami lawowymi, plażami z czarnego piasku (i nie tylko) oraz majestatycznymi formacjami skalnymi. Nie zabrakło też wygasłego wulkanu, w kraterze którego... uformował się lodowiec.

Lodowiec na szczycie wulkanu, czyli park narodowy Snæfellsjökull

Zachodnią część półwyspu zajmuje utworzony w 2001 roku park narodowy Snæfellsjökull. Jego sercem jest lodowiec o tej samej nazwie, który uformował się wewnątrz krateru wulkanu. Cała formacja (wulkan + pokrywający go lodowiec) ma wysokość około 1446 m i jest najwyższym wzniesieniem półwyspu.

W zimowej aurze Snæfellsjökull wygląda niczym jednolita góra lodowa i dopiero po stopnieniu śniegu wyłania się wulkan pokryty lodową czapką.

Lodowiec systematycznie się zmniejsza i istnieją uzasadnione obawy, że w przypadku dalszego ocieplania się klimatu może on całkowicie zniknąć.

Półwysep w kulturze i islandzkich sagach

Niemałe zasługi w propagowaniu wiedzy o istnieniu Półwyspu Snæfellsnes ma francuski pisarz Juliusz Verne. W uwielbianej przez miliony czytelników powieści Podróż do wnętrza Ziemi umieścił on zejście prowadzące pod skorupę ziemską bezpośrednio pod lodowcem Snæfellsjökull.

Region ten pojawiał się też w islandzkich sagach. Jedna z popularnych serii opowiada o życiu Bárðura Snæfellsása, legendarnego pół człowieka i pół trolla, którego uhonorowano pomnikiem przy miasteczku Arnarstapi. Półwysep jest też tłem dla XIII-wiecznej Sagi rodu z Laxdalu - jej bohaterowie mieszkali nad zatoką Breiðafjörður.

Zwiedzanie Półwyspu Snæfellsnes - informacje praktyczne

Półwysep Snæfellsnes możemy zwiedzać przez cały rok. Ma on wiele do zaoferowania zarówno w letniej, jak i zimowej aurze. Odwiedziny w miesiącach zimowych mają jednak kilka istotnych wad - dzień jest krótki, więc może nie udać nam się zobaczyć wszystkich najważniejszych atrakcji w ciągu jednodniowego wypadu. Do tego warunki atmosferyczne oraz sytuacja na drodze są nieprzewidywalne, a trasy spacerowe przy atrakcjach mogą być trudne lub niemożliwe do pokonania.

Sami nie żałowaliśmy, że wybraliśmy się akurat w zimę. Zabrakło nam po prostu przynajmniej jednego dnia, ale nadrobimy to przy kolejnym wyjeździe - tym razem w sezonie letnim.

Większość najważniejszych atrakcji znajduje się blisko głównych dróg oplatających półwysep. Są to drogi numer 54 i 56 oraz droga numer 574 (nazywana Útnesvegur), która okrąża lodowiec Snæfellsjökull. Drogi te dostępne są przez cały rok, ale w sezonie zimowym mogą zostać zamknięte z powodu złych warunków pogodowych.

A ile czasu zaplanować na zwiedzanie? W sezonie letnim, jeśli będziemy na miejscu o 8:00 i zostaniemy do wieczora, to powinniśmy dać radę zobaczyć większość z najważniejszych miejsc w ciągu jednego dnia. W sezonie zimowym oraz przy późniejszym przyjeździe na miejsce będziemy zmuszeni do okrojenia naszego planu lub rozdzielenia go na dwa dni.

ZDJĘCIA: Jaskinia lawowa Vatnshellir.

Półwysep Snæfellsnes: atrakcje, ciekawe miejsca. Co warto zobaczyć?

Kirkjufell oraz wodospad Kirkjufellsfoss

Góra Kirkjufell należy do największych symboli Islandii i często pojawia się w folderach oraz materiałach reklamujących wyspę, czasami z zorzą polarną w tle. Swoją popularność zawdzięcza nietypowemu kształtowi oraz "występie" w popularnym serialu Gra o Tron.

Ze wzniesieniem sąsiaduje dwupoziomowy wodospad Kirkjufellsfoss, który w okresie zimowym w większości zamarza.

Wodospad Selvallafoss

Selvallafoss (pol. Wodospad Owiec) to niewielki, wysoki na około 10 m wodospad, którym woda spływa do rzeki Selvallavatn. Znajdziemy go na wschodzie wyspy, nieopodal drogi numer 56.

Djúpalónssandur: czarna plaża, pole lawy oraz porozrzucane ruiny statku

Zapewne każdy szukający informacji o atrakcjach Islandii natrafi na wzmiankę o położonej na południowym wybrzeżu czarnej plaży Reynisfjara.

Nie wszyscy zdają sobie za to sprawę, że na Półwyspie Snæfellsnes znajdziemy nie mniej imponującą scenerię. Na leżącej na południowo-zachodnim wybrzeżu plaży Djúpalónssandur możemy podziwiać wystające z wody formacje skalne, obserwować potężne fale (ich uderzenie o skały czasem przypomina odgłos grzmotu pioruna) oraz spacerować po kruczoczarnym piasku. Powstała ona w niewielkiej zatoczce, przez co wygląda jeszcze bardziej zjawiskowo.

Ruszając z parkingu w stronę plaży najpierw miniemy pole lawowe oraz różnorodne formacje skalne, a następnie przejdziemy tuż obok pozostałości po brytyjskim statku FV Epine (GY7), który rozbił się 13 marca 1948. Życie straciło kilkunastu członków załogi, a zaledwie 5 udało się uratować - na pomoc ruszyli im okoliczni mieszkańcy.

Spacerując po plaży nie zapominajmy o tym, żeby zawsze obserwować fale, nie odwracać się do nich tyłem i nie podchodzić za blisko linii brzegowej. Regularnie pojawiają się zdradliwe i potężne fale, znacznie dłuższe od je poprzedzających.

Bazaltowe klify Gerðuberg

Wyglądające niczym wyrzeźbione przez olbrzyma bazaltowe kolumny należą do najbardziej widowiskowych śladów po erupcji wulkanicznej. Powstają one podczas ochładzania się lawy bazaltowej i potrafią przybierać różne geometryczne kształty.

Na Snaefellsnes uformowały się niezwykle malownicze i długie na blisko 500 m bazaltowe klify nazywane Gerðuberg (Gerduberg). Ich wysokość osiąga w najwyższym punkcie około 15 m, a każda z kolumn jest szeroka na 1 do 1,5 m.

Chcąc podziwiać klify Gerðuberg musimy się do nich przybliżyć, ponieważ z drogi numer 54 są one zaledwie ledwo widoczne. Możemy podjechać do nich boczną dróżką i ostatni fragment podejść pieszo.

Jaskinia lawowa Vatnshellir

Poczuć się niczym Otto Lidenbrock, bohater powieści Juliusza Verne’a, i znaleźć się głęboko pod ziemią? Nic trudnego - wystarczy wybrać się na wycieczkę do jaskini lawowej Vatnshellir, która powstała podczas erupcji około 8000 lat temu.

Tunele i jaskinie lawowe nie są niczym wyjątkowym w krajobrazie wyspy, ale tylko do nielicznych możemy wejść (i to wyłącznie w asyście przewodnika). Powstają one podczas erupcji, gdy lawa znajdująca się najwyżej zastyga, a strumień znajdujący się pod nią wciąż płynie. Po zakończeniu erupcji tunele się opróżniają, pozostawiając po sobie długie (a czasem też głębokie) jaskinie.

Jaskinia Vatnshellir ma trzy poziomy i zwiedzamy ją nie tylko poziomo (jak tunel lawowy Raufarhólshellir), ale schodzimy też głębiej pod ziemię. Ostatnim etapem jest zejście do jaskini znajdującej się około 35 metrów pod powierzchnią.

W trakcie zwiedzania przewodnik przeprowadza fascynujące doświadczenie i na kilka chwil sprowadza całkowitą ciemność.

Wycieczka nie należy do tanich (jak każda atrakcja z przewodnikiem na Islandii), ale osoby zainteresowane zwiedzaniem jaskiń nie powinny żałować wydanych pieniędzy. Cena dla osoby dorosłej to: 4500 kr (130,05 zł).

Przed wyruszeniem zostaniemy zaopatrzeni w kask z czołówką. Wycieczka trwa około godziny, z czego w samych jaskiniach przebywamy mniej więcej 45 minut.

Lóndrangar: nietypowe pozostałości po wulkanie

Na wprost od jaskini Vatnshellir, bezpośrednio przy linii brzegowej, w górę wznoszą się dwie formacje skalne nazywane Lóndrangar. Jedna z nich jest wysoka na 75 m, a druga na 61 m. Są one pozostałością po zabranym przez morze kraterze wulkanu. Tuż obok nich ciągnie się linia malowniczych klifów bazaltowych.

Gatklettur i inne formacje skalne przy miasteczku Arnarstapi

Wybrzeże ciągnące się wzdłuż niewielkiego miasteczka Arnarstapi pełne jest malowniczych formacji skalnych. Najbardziej znaną z nich jest wystający z morza łuk Gatklettur, a oprócz niego warte uwagi są także: skalny most, bazaltowe klify oraz skały wystające z wody przy porcie. Cały tutejszy krajobraz uformowany został po erupcji wulkanu Snæfellsjökull.

Najlepszym sposobem na zwiedzenie okolicy jest spacer wzdłuż wybrzeża. Samochód możemy zaparkować na niewielkim parkingu (współrzędne: 64.766388, -23.627768), który znajduje się nieopodal punktu widokowego na łuk Gatklettur. Po obejrzeniu słynnej skały ruszamy ścieżką na północ w stronę portu. Po drodze miniemy wspomniany skalny most oraz zatoczki.

Po dotarciu do portu możemy ruszyć z powrotem tą samą trasą lub przejść się miasteczkiem wzdłuż drogi. Arnarstapi jest niewielkie, ale wyróżnia je malownicze położenie, z górą Stapafell w tle. Na miejscu znajdziemy sklep oraz restauracje.

Na cały spacer warto zaplanować około 30-45 minut.

Pomnik Bárður'a Snæfellsás'a

Bárður Snæfellsás jest bohaterem jednej z popularnych islandzkich sag. Był on pół człowiekiem i pół trollem zrodzonym z ludzkiej matki i ojca mieszańca - pół giganta i pół trolla.

W trakcie swojego życia stoczył on wiele potyczek. Po jego zniknięciu okoliczni mieszkańcy uwierzyli, że pozostał z nimi jako duch, który po wsze czasy będzie opiekował się półwyspem.

Búðakirkja: czarny kościół otoczony polami lawy

Położony pośród pól lawy drewniany kościół Búðakirkja należy do najbardziej malowniczych islandzkich zabytków. Jego czarny kolor znakomicie kontrastuje z otoczeniem, zwłaszcza z krajobrazem pokrytymi śniegiem.

Historia świątyni sięga początków XVIII wieku. Niestety, oryginalna budowla została rozebrana w 1816 roku. Około 30 lat później podjęto decyzję o odbudowie kościoła na fundamentach pierwotnej budowli. Swój obecny wygląd świątynia otrzymała pod koniec lat 80. poprzedniego stulecia. Bezpośrednio za kościołem rozciąga się niewielki cmentarz.

Współrzędne darmowego parkingu: 64.821832, -23.384775

Wodospad Bjarnafoss

Bjarnafoss należy do najwyższych islandzkich wodospadów. W jego przypadku woda spada z bazaltowego klifu o wysokości około 80 metrów i płynie dalej w kierunku morza.

Plaża Ytri Tunga: jasny piasek i foki

Plaża Ytri Tunga znana jest z dwóch rzeczy - jasnego (nietypowego dla Islandii) piasku oraz fok, które upodobały sobie tutejsze czarne skały jako miejsce do wylegiwania swoich niemałych ciał.

Foki pojawiają się przy plaży przez cały rok, ale największe szanse ich zobaczenia powinniśmy mieć podczas miesięcy letnich.

Plaża Skarðsvík

Skarðsvík to niewielka plaża leżąca na północno-zachodnim wybrzeżu, która słynie ze złotego piasku, kojarzonego bardziej z Bałtykiem czy kontynentalną Europą. O tym, że nie opuściliśmy jeszcze krainy lodu i ognia przypominają nam jedynie czarne, wulkaniczne skały.